Konwencja o Ziemiach Vaarlandu i Antyry z 1877 roku

[August von Hohenzollern]

Konwencja o Ziemiach Vaarlandu i Antyry
z 2021(1877) roku

My, przedstawiciele Państw Vaarlandu, chcąc unormować warunki zajmowania i przyłączania terytoriów do kontynentu, ustanawiamy i podpisujemy w najlepszej wierze niniejszą Konwencję.

Artykuł 1. Ziemie Kontynentu
1. Ziemie Vaarlandu i Antyry wedle niniejszej Konwencji tworzą odrębny kontynent, położony na wschód od Kontynentu Wschodniego i Archipelagu Tyrenckiego.
2. Obszar kontynentu to ziemie obejmujące terytoria państw na nim położonych oraz ziemie bez przynależności państwowej, zwane dalej ziemiami niczyimi.
3. Ziemie niczyje to tereny niezamieszkane, na których nie funkcjonowało dotychczas żadne państwo oraz terytoria po dawnych państwach, które przestały funkcjonować, a obecnie nie należą do żadnego z państw polskiego mikroświata.
4. Ziemie przyłączane w rozumieniu niniejszej Konwencji to terytoria należące do istniejącego państwa, które wyraża chęć lokalizacji w obrębie Vaarlandu i Antyry, a nie stanowiące ziem niczyich.

Artykuł 2. Kontrola nad ziemiami niczyimi
1. Ziemie niczyje pozostają pod wspólną kontrolą Państw Sygnatariuszy niniejszej Konwencji.
2. Państwa Sygnatariusze niniejszej Konwencji zobowiązują się nie zajmować żadnych ziem niczyich bez wymaganej zgody Stron niniejszej Konwencji opartej o zasadę określoną w Art.3 ust. 1.

Artykuł 3. Zajmowanie ziem niczyich lub przyłączanie ziem
1. Ziemie niczyje mogą zostać zajęte za oficjalną zgodą co najmniej 2/3 państw będących stroną niniejszej Konwencji, w tym wszystkich, z którymi nowo lokowane państwo ma graniczyć.
2. Państwo wnioskujące o zajęcie ziem niczyich jest zobowiązane spełniać następujące wymagania:
a) istnieć minimum 6 miesięcy,
b) podać adres strony lub forum państwa,
c) przedłożyć wstępną propozycję swoich granic państwowych.
3. Stanowisko państwa będącego Stroną niniejszej Konwencji w sprawie zajęcia ziem niczyich przez państwo zainteresowane, powinno być wyrażone w ciągu siedmiu dni, począwszy od dnia przedłożenia wniosku. Odmowa wydania zgody winna zawierać uzasadnienie.
4. Po spełnieniu wymagań określonych w ust. 1-3, ostatecznym warunkiem zajęcia ziem niczyich jest jak najszybsze przyjęcie niniejszej Konwencji przez państwo zainteresowane.
5. Zajęcie ziem niczyich przez państwo obce lub jedną ze Stron niniejszej Konwencji, bez spełnienia wymaganych warunków, zobowiązuje Strony Konwencji do natychmiastowego podjęcia działań zmierzających do wycofania się z nielegalnych działań przez państwo łamiące niniejsze przepisy.
6. Procedura przyłączania ziem do Vaarlandu jest analogiczna jak w przypadku zajęcia ziem niczyich.

Artykuł 4. Współpraca pomiędzy państwami Vaarlandu
1. Państwa Sygnatariusze Konwencji są zobowiązane do utrzymywania między sobą współpracy i współdziałania na gruncie dyplomatycznym oraz militarnym w zakresie postanowień niniejszej Konwencji.
2. Państwa Sygnatariusze Konwencji współpracę gospodarczą i kulturalną regulują miedzy sobą umowami dwustronnymi.
3. Państwa Sygnatariusze Konwencji są zobowiązane do wsparcia wszystkimi dostępnymi środkami, w tym militarnie, innego Państwa Sygnatariusza Konwencji, którego granice i/lub terytorium zostało naruszone przez jakiekolwiek państwo, w tym państwo, które jest stroną Konwencji, naruszające suwerenność terytorialną innego państwa sygnatariusza lub łamiące postanowienia Konwencji.

Artykuł 5. Postanowienia końcowe
1. Konwencja pozostaje otwarta do podpisu przez państwa, które w przyszłości przejmą kontrolę, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, nad jakąkolwiek częścią ziem Vaarlandu i Antyry lub państwa już istniejące na kontynencie, chcące przystąpić do Konwencji. Wniosek o podpisanie Konwencji można składać w ministerstwie lub urzędzie centralnym właściwym do spraw zagranicznych jednego z Państw Sygnatariuszy Konwencji. Dalszy proces przebiega według zasad określonych w Artykule 3. niniejszej Konwencji.
2. Każda ze Stron, może wypowiedzieć niniejszą Konwencję, poprzez uprzednią notyfikację tego faktu, rozesłaną do wszystkich Stron, która skutkuje po 14 dniach od dnia zawiadomienia.
3. Konwencja wchodzi w życie z chwilą notyfikowania faktu ratyfikacji Konwencji Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w której dokonano podpisania Konwencji przez Państwa Sygnatariuszy, przez przynajmniej dwa państwa Vaarlandu i Antyry.

August I Hohenzollern
Cesarz Niemiec, Król Prus